มีคนประเภทหนึ่งที่ไม่มีปัญหาเรื่องการรู้หนังสือและการสะกดคำ โดยปกติแล้ว คนเหล่านี้มักมี "การรู้หนังสือโดยกำเนิด" แต่มันมีอยู่จริงหรือเป็นเพียงตำนาน? ความขัดแย้งในเรื่องนี้ไม่ได้ลดลงมาเป็นเวลานาน
จำเป็น
- - นิยาย,
- - คอลเลกชันของการเขียนตามคำบอก
- - ตำราเรียนภาษารัสเซีย
คำแนะนำ
ขั้นตอนที่ 1
อันที่จริง คำว่า "การรู้หนังสือโดยกำเนิด" นั้นไม่ถูกต้องทั้งหมด ท้ายที่สุด แนวคิดของ "การรู้หนังสือ" หมายถึงการรู้กฎของไวยากรณ์และความสามารถในการใช้งาน โดยหลักการแล้ว มันไม่สามารถเป็น "กรรมพันธุ์" ได้ เนื่องจากไม่สามารถเป็น "กรรมพันธุ์" ได้ ความรู้ไม่ได้ถ่ายทอดทางพันธุกรรม สิ่งที่ผู้คนเรียกว่า "การรู้หนังสือโดยกำเนิด" จะเรียกว่า "สำนึกแห่งภาษา" ได้ถูกต้องกว่า นั่นคือ ความสามารถในการนำทางกฎของภาษาได้อย่างรวดเร็ว แต่กำเนิดอาจมีความโน้มเอียงที่จะเรียนรู้บางวิชา ตัวอย่างเช่น หากบุคคลมีส่วนต่าง ๆ ของสมองที่ทำงานได้ดีกว่าซึ่งมีหน้าที่ในการคิดเชิงตรรกะ มันจะง่ายกว่าสำหรับเขาที่จะศึกษาวิทยาศาสตร์ที่แน่นอน เช่น ฟิสิกส์หรือคณิตศาสตร์ ซึ่งเปรียบได้กับความสามารถอื่นๆ - สำหรับดนตรีหรือกีฬา ดังนั้น "การรู้หนังสือ" จึงเป็นสิ่งที่ได้มา
ขั้นตอนที่ 2
สิ่งที่เรียกว่า "การรู้หนังสือโดยกำเนิด" นั้นได้รับอิทธิพลจากความจำเป็นหลัก โดยเฉพาะความจำภาพ ตามกฎแล้วผู้ที่ให้เครดิตกับทรัพย์สินนี้อ่านมากในวัยเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาอ่านวรรณกรรมคลาสสิก ผลงานเหล่านี้มีระดับสติปัญญาและวัฒนธรรมที่สูง รวมทั้งข้อความที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ จะถูกจดจำอย่างแน่นอน และถ้าคุณอ่านมาก เมื่อเวลาผ่านไป สมองก็สามารถประมวลผลข้อมูลที่สะสมในลักษณะที่จะพัฒนาอัลกอริธึมสำหรับไวยากรณ์และการสะกดคำที่สร้างขึ้นอย่างถูกต้อง
ขั้นตอนที่ 3
นอกจากนี้ สภาพแวดล้อมที่เด็กเติบโตขึ้นมาก็มีบทบาทสำคัญเช่นกัน ตัวอย่างเช่น ถ้าครอบครัวหนึ่งพูดภาษาถิ่น แล้วเด็กไปโรงเรียนที่พูดภาษารัสเซีย เขาจะนำทางเป็นภาษารัสเซียได้ยากกว่าคนที่เลี้ยงดูโดยพ่อแม่ที่พูดภาษารัสเซีย เช่นเดียวกับเด็กที่เติบโตในครอบครัวสองภาษา - ส่วนผสมของไวยากรณ์จากสองภาษาเกิดขึ้นในจิตใต้สำนึกของเด็ก ตัวอย่างที่เด่นชัดคือสถานการณ์ในมหาวิทยาลัยของเยอรมนี ในบางสาขาวิชา นักเรียนจะได้รับการสอนภาษาเยอรมันใหม่หากพวกเขามาจากพื้นที่ที่มีภาษาถิ่นที่แตกต่างจากภาษาวรรณกรรมอย่างมาก
ขั้นตอนที่ 4
ดังนั้น "การรู้หนังสือโดยกำเนิด" จึงเกิดขึ้นจากปัจจัยหลายประการ: สภาพแวดล้อมที่เด็กเติบโตขึ้น ความจำที่ดี การอ่านวรรณกรรม การท่องจำกฎของภาษา และแน่นอน การฝึกฝน ในการพัฒนา "การรู้หนังสือ" จำเป็นต้องมีการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่อง เมื่อเขียนตามคำบอก เด็กจะได้เรียนรู้การใช้คำศัพท์ที่สะสมไว้ พื้นฐานการสะกดคำที่เก็บไว้ในความทรงจำของเขา และห่วงโซ่ของ "การรู้หนังสือเชิงตรรกะ" ที่ก่อตัวขึ้นในลักษณะที่เมื่อเวลาผ่านไปสูตรของกฎจะถูกลืม และบุคคลนั้นจะยังคงเขียน "บนเครื่อง" ได้อย่างคล่องแคล่ว ผลกระทบนี้เรียกว่า "การรู้หนังสือโดยกำเนิด"